Louis geeft maandelijks zijn mening over de toestand in Menen en de wereld  

Intro huis-aan-huisblad

But there’s just one problem: is my cock big enough, is my brain small enough, for you to make me a star?*

Toch een probleem dat de wereld uit is sinds we getrakteerd werden op de foto’s van dat olijk trio met hun dito genotsknots in de knuist. Hadden we vroeger al een vermoeden wat betreft hun herseninhoud, naar de lengte van hun flieter hadden we het raden. Ik heb de foto’s nog niet gezien, maar leedvermaak is me niet vreemd. Wie maakt me alsnog aan het lachen? ([email protected]). De foto’s zijn intussen niet meer te vinden door een internetleek als ik. Dat wil zeggen dat de wereld terug een stukje bagger armer is. Aan mij om dat gat te vullen. Niet met m’n jongeheer of foto’s ervan, maar met een column op de website van Groen Menen. Aangezien ik maar een simpele boerelul ben en er niet bepaald een gebrek is aan serieuze, al dan niet pretentieuze opiniestukken over corona, politiek of groene thema’s ga ik het houden op wat comic relief op onze website. Hopelijk kan ik het luchtig houden en verval ik niet in zo veel mogelijk mensen met het been vooruit de kliniek inwerken. Ach, in het slechtste geval moet ik een Salman Rushdieke doen en kom ik me verstoppen in uw valse plafong. Sidder en beef.

*dicks out voor wie deze flard tekst kan plaatsen en ons een gele briefkaart stuurt. Wie weet win je een Dead Kennedies pullover. Pull my strings and I’ll go far!

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Gentrificatie

Ik vond een café vol dronken, oude mensen. Het was in Gent en uit de boxen kwam ‘too drunk to fuck’ van de Dead Kennedys. Een teken van God dat ik op goeie weg was. Een alcoholist van de soort die zich elke dag in een kostuum hijsen en zich dan zachtjes laten vollopen, deed van achter z’n tafel een coronaproof Elvisdansje. Of was het een epilepsieaanval? Een punker die beweerde in de kerncentrale van Doel te werken bood me spontaan maar tevergeefs vergif aan. Uranium maakt vrijgevig naar het schijnt. Niet dat ik van ons moe nooit iets mag aanvaarden van vreemden, maar ik wou verderop m’n trein halen. De beste boîten zijn trouwens vaak te vinden in de stationsbuurt. In Gent is dat al helemaal zo, een stad die heeltegans verkracht is door kapitaalkrachtige hipsters en debiele toeristen. Probeer maar eens voor de middag in de kuip van Gent een buzze te drinken in een café dat nog die naam waardig is. Café-restaurangs die op dat uur nog gesloten zijn omdat hun toeristenpubliek nog ligt te stinken in hun Airbnb-nest of koffiebars voor kekke bloggers, dat wel ja.

Dat doet me denken aan een radiodebat voor de lokale verkiezingen van 2018 tussen Eddy Lust en Martine Fournier. Het ging over armoede. Ik geloof dat de vraag was wat Peppie en Kokkie daar aan gingen doen. Wat Martine van zins was, kan ik me niet herinneren. Dat doet er niet toe want ze werd er toch uitgekegeld na de verkiezingen. ’t Is te zeggen, ze zit wel nog in de gemeenteraad, maar is vaak niet aanwezig door een gewiekste truc met de agenda waardoor ze zich als het ware in twee zou moeten splitten om tegelijk in het Vlaams Parlement en in Menen te kunnen zijn. Dat zou mogelijk zijn moest Martine niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk in twee geknakt zijn na het verliezen van haar sjerp. Die indruk maakt ze toch soms, dat ze nog altijd een beetje bezig is met zichzelf bijeen te rapen na die plotwending van twee jaar geleden. Niet getreurd Martine, uw choux weet als géénander hoe hij uit schroot toch weer iets moois haalt. Met Pierre de bjiste is er licht aan het einde van de tunnel.

Eddy Lust begon in dat interview dus uit te leggen hoe hij de armoede in Menen naar omlaag ging halen door minder of geen sociale woningen bij te bouwen. Met andere woorden, hij was aan het uiteenzetten hoe hij zou zorgen voor minder arme mensen in Menen. Ik vermoed dat de vraag eerder was hoe hij Menenaars in armoede eruit zou halen. Een belangrijk nuanceverschil? Ik verwijs onze burgervader graag door naar een ander pareltje uit het oeuvre van de Dead Kennedies. Kill the poor! Drastisch, maar je haalt er de armoedestatistieken zekerlijks mee omlaag. Voor andere strategieën om onze minderbedeelde medemens te verjagen, kan hij eens een séance beleggen met een aantal kleppers uit zijn politieke familie die het al gaan zeggen zijn aan Onze Lieve Heer, alhoewel ik betwijfel of ze daar al aangekomen zijn. Wellicht zijn Thatcher the milk snatcher en Ronald Reagan voor de komende miljard jaar eerder terug te vinden in het limbo, als ze al niet voor eeuwig bij Satan op schoot zitten.

In welke mate zullen de Leiewerken in Menen bijdragen aan gentrificatie? Het leeft alleszins onder de Menenaars, in de zin dat ik die vraag al eens opgevangen heb op straat. “Het is misschien de bedoeling om wat beter volk naar de Barakken te trekken?” of iets in die trant. Niet per sé een uiting die getuigt van kwade wil, maar iemand uit de Barakken die tussen de regels kan lezen, kan zich in z’n gat gebeten voelen. Op zich is het een legitieme wens om een gezonde mix na te streven. Die is er misschien nu niet overal, alhoewel je u niet mag verkijken op ons label van ‘marginaalste stad’. De Barakken is best wel een diverse wijk. Vergeet de villa’s rond de Zuidstraat of de middenklassers die in de Barakken wonen niet. In dat opzicht is Menen misschien eerder een stad van grote contrasten in plaats van een oord waar het overal armoe troef is. Van 21^ste-eeuwse slunsen in de côté van de Debunnestraat naar de Hagewindestraat waar de kastelen omheind zijn met pinnekesdraad die is blijven liggen na ‘14-‘18 en daartussen dan de middenmoot. De vernieuwing van Park Ter Walle is een project dat je kan bekijken vanuit die optiek. Ik heb me ooit eens laten vertellen door iemand van de jeugddienst dat het de bedoeling was om middenklassers aan te trekken met een vernieuwd park. Een nobel streven en hier is geen zweempje van ironie te bespeuren. We zullen zien of dat park binnen tien jaar vol middenklassers zit. Naar een parkje trekken is voorlopig niet echt een middenklasse-activiteit maar dat kan veranderen. Kristof Calvo geeft alvast het goeie voorbeeld. Voorlopig komen de mannen van het asielcentrum in de Stationstraat in Park Ter Walle er cricket of iets dergelijks spelen. Mijn staycation van deze zomer werd er spontaan een tikkeltje exotischer op.

Terug naar de Barakken en gentrificatie. Ik baseer me even op bepaalde communicatie van Stad Menen. De Barakken die na de Leiewerken transformeren tot een lichtend baken voor de funshoppers van Zuidwest-Vlaanderen? Kortrijk maar dan aan de skreve? Funshopping is een afgrijselijk woord dat verwijst naar een populaire hobby onder koopgrage snobs. Kopen om te kopen. Zijn de Barakken nu al een walhalla voor funshoppers? Uiteraard! Natuurlijk, voor de basse classe weliswaar, om het gefrustreerd burgermannetje waar ik opa tegen dien te zeggen te citeren. Een emmer toebak, een jeans in camouflageprint en tegen de kleine honger een eetbaar slipke uit de seksshop niet ver van de Mefisto. Zou die nog bestaan trouwens? De seksshop, niet de Mefisto. Met al dat thuiswerken kan die keet alleen maar floreren. Niet getreurd als hij intussen over de kop gegaan is. Ergens in de buurt van het atheneum is er nog een winkel waar je terecht kan voor zulks gerief. Als we de reclame op de façade mogen geloven, hebben ze ook erotische boeken. Een plan B voor als Turks fruit weer eens uitgeleend is in de bib. Ik wil maar zeggen, heel wat mensen trekken naar de Barakken om hun vrije tijd en teveel aan geld op te maken. Om hoeveel geld dat gaat en aan wat ze dat besteden doet er niet echt toe. Funshopping is funshopping. Als je er maar (voor even) gelukkig van wordt. N’est-ce pas?

Op het vlak van funshoppen moet het stadsbestuur dus weinig tot geen inspanningen meer doen. Tijd zat om andere werven in de Barakken aan te pakken zou je denken. Tenzij het stadsbestuur natuurlijk een andere soort funshoppers willen aantrekken. Minder hebniks uit de cités van over de grens, meer kapitaalkrachtig volk. Dikke bmw’s in plaats van verroeste Renaults. Levi’s in plaats van leggings. Ik zou het toch bijzonder jammer vinden moest de patron van café La Paix plaats moeten ruimen voor een hippe vogel die ons komt inwijden in de wondere wereld van de kombucha. Niets tegen getrimde baardjes en schootkompjoeters, maar ik verkies toch die stugge Algèrien met z’n Kader Abdolahstruikgewas onder z’n neus. Dat je het café soms moet delen met een gokverslaafde Fransoos die je zenuwen danig op de proef stelt met zijn flipperkasttirades neem ik er graag bij. Effectiever dan een doorsnee sensibiliseringscampagne tegen gokken en je Frans zal er allicht niet op achteruitgaan.

Dat ophemelen en aanzwengelen van het funshopfenomeen klinkt me nogal wrang in de oren aangezien ons shopgedrag van de laatste vijftig jaar voor een stuk verklaart waarom we nu met z’n allen in slechte papieren zitten. Misschien moeten we teruggrijpen naar het verleden om Menen op een duurzame manier terug op de kaart te zetten? Waar zijn de cafés, danspaleizen, hoerenkasten en cinema’s van de Koningstraat gebleven? Bij mijn weten is de ecologische voetafdruk van een filmpje zien, naar de hoeren gaan, vijftien glazen hoppethee tegen uw verhemelte kletsen en dan op de vuist gaan verwaarloosbaar vergeleken met die van toost advocado, een latte on the go, Youporn (sporthallen snokvol servers) en citytrips met Ryanair. Een Koningstraat à l’ancienne zou leuk zijn, al ken ik alvast één iemand die mij danig op de zenuwen werkt met donkerbruine uitspraken (het verkiezingsdebat van de jeugdraad in 2018, de gemeenteraad van september 2020, iemand?) die mij na tien pilsjes beter niet meer tegen het lijf loopt. Hij zou waarschijnlijk graag ons land splitsen, ik zou graag z’n kaakbeen en wenkbrauw splitsen met m’n linkse à la Chuck Liddell.

Ik reik naar het stadsbestuur alvast een vredelievende hand en stel deze slogan voor. In het Engels, zoals het hoort in de hedendaagse marketing.

City of Mjinde: where the brawlers, barflies, film buffs & whoremongers come home!